ضیاءالدین عبدالعزیز بن عبدالله ثمینیضیاءالدین عبدالعزیز بن عبدالله ثَمینی (۱۱۳۰-۱۱ رجب ۱۲۲۳ق/۱۷۱۸- ۲ سپتامبر ۱۸۰۸م)، از بزرگان فقهای اباضیه است. وی ملقب به ضیاءالدین و معروف به مُصْعَبی، فقیه و متکلم معروف اِباضی قرن دوازدهم و سیزدهم است. شهرت وی بیش‌تر به سبب اهتمامش به فقه اباضی، به‌ویژه احکام مربوط به مسائل اجتماعی است؛ هر چند به علوم دیگر هم می‌پرداخته است. فهرست مندرجات۲ - مشخصات و نسب ۳ - خانواده ثمینی ۳.۱ - حاجّه ۳.۲ - محمد بن صالح ۳.۳ - ابراهیم بن بیحْمان ۴ - حوادث دوران زندگی ۵ - مهارتها ۶ - مناصب ۷ - شاگردان ۸ - مهم‌ترین شاگردان ۹ - فعالیت علمی ۱۰ - نوع تألیفات ثمینی ۱۱ - آثار ۱۱.۱ - آثار چاپی ۱۱.۱.۱ - النیل ۱۱.۱.۱.۱ - اهمیت ۱۱.۱.۱.۲ - شروح ۱۱.۱.۲ - التکمیل ۱۱.۱.۳ - الورد البسام ۱۱.۱.۴ - معالم‌الدین ۱۱.۱.۵ - الاسرار النورانیة ۱۱.۱.۶ - التاج علی المنهاج ۱۱.۱.۷ - النور ۱۱.۲ - اثر خطی ۱۱.۳ - دیگر آثار ۱۱.۳.۱ - عناوین دیگر آثار ۱۲ - حساسیت به عادات نادرست ۱۳ - فعالیت اجتماعی ۱۴ - محل وفات ۱۵ - فهرست منابع ۱۶ - پانویس ۱۷ - منبع ۱ - زندگینامهثمینی در شهر بنی یزقن، بنی یزقُن (یا بنی‌یسجن، در الجزایر)، در یکی از خانواده‌های اصیل مزاب زاده شد. در کودکی به حفظ قرآن و آموختن مبادی علوم پرداخت؛ اما چندان در این راه نپیموده بود که در سنین بلوغ ــ چنان‌که نزد مردم مزاب مرسوم است ــ به تجارت مشغول شد. به همین سبب به ورجلان سفر کرد و چندی در آن دیار ساکن شد. این حرفه بر شخصیت فکری او اثر نهاد و وی را به اهتمام در فقه واداشت و از او فقیهی واقع‌گرا و اهل عمل ساخت. [۱]
ابوالقاسم سعدالله، تاریخ الجزائر الثقافی، ج۲، ص۷۹، ۱۹۸۵م.
[۲]
باباعمی، محمد بن موسی و دیگران، معجم اعلام الاباضیه من القرن الاول الهجری الی العصر الحاضر، ج۲، ص۲۵۵، چاپ محمدصالح ناصر، بیروت: دارالمغرب الاسلامی، ۱۴۲۱/۲۰۰۰.
[۳]
زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۴، ص۱۲.
۲ - مشخصات و نسبنسبِ وی به ابوحفص عمر هِنْتاتی، از قبیله بزرگ هِنتاته و جد خاندان حفصیان، می رسد. [۴]
ثمنی، عبدالعزیزبن ابراهیم، کتاب النیل و شفاءالعلیل، جده ۱۴۰۵/۱۹۸۵، ج۱، ص۶.
[۵]
عادل نُوَیْهِض، معجم اعلام الجزائر من صدر الاسلام حتی منتصف القرن العشرین، بیروت ۱۹۷۱، ج۱، ص۹۳.
وی در ۱۱۳۰ در یَسْقِن یا یَسْجِن/ یَزْقِن، از توابع مِزاب، در جنوب الجزایر متولد شد. در همان‌جا به حفظ قرآن و فراگیری صرف و نحو پرداخت. سپس همراه پدرش به منطقه وَرْجَلان (وَرْقَلَه) کوچ کرد. پس از مرگِ پدرش، اداره اموال او را در یسقن و ورجلان بر عهده گرفت. افزون بر «ثمینی»، در منابع از وی با عنوان «حفصی» نیز یاد کرده‌اند. برخی نسبت حفصی را به سبب انتساب او به عمر بن حفص هنتانی مصمودی، عمر بن حفص هِنتانی مصمودی، نیای خاندان حفصیه و از مصاحبان نزدیک ابن تومرت (د ۵۲۴ ق) دانسته‌اند. [۶]
عادل نویهض، معجم اعلام الجزائر، بیروت، ۱۴۰۰ق/۱۹۸۰م، ص۹۲.
[۷]
جیلالی، عبدالرحمان ، تاریخ الجزائر العام، ج۳، ص۵۸۱، بیروت، ۱۴۰۳ق/۱۹۸۳م.
[۸]
سلاوی، احمد، الاستقصاء، به کوشش جعفر ناصری و محمد ناصری، دارالبیضاء، ۱۹۹۷م.
اما نواده‌اش، محمد بن صالح ثمینی، سبب آن را انتساب به ابوحفص عمر بن خطاب، خلیفۀ دوم ذکر کرده است. [۹]
جیلالی، عبدالرحمان، تاریخ الجزائر العام، ج۳، ص۵۸۱، بیروت، ۱۴۰۳ق/۱۹۸۳م.
[۱۰]
زرکلی، خیرالدین، اعلام، ج۴، ص۱۲.
۳ - خانواده ثمینیبعضی از افراد خانواده ثمینی را اینگونه ذکر کرده‌اند: ۳.۱ - حاجّهحاجّه، دختر ثمینی، از عالمان اباضی یسقن بود. تاریخ ولادت و وفات او معلوم نیست. وی نزد پدرش درس خواند و در یسقن الگوی تقوا و دانش به شمار می‌رفت. حاجه در مسائل فقهی، به‌ویژه در مسائل خانواده، نوعی مرجعیت علمی یافت. [۱۱]
باباعمی، محمد بن موسی و دیگران، معجم اعلام الاباضیه من القرن الاول الهجری الی العصر الحاضر، ج۲، ص۱۱۸، چاپ محمدصالح ناصر، بیروت: دارالمغرب الاسلامی، ۱۴۲۱/۲۰۰۰.
۳.۲ - محمد بن صالحمحمد بن صالح، نواده ثمینی و از فعالان سیاسی تونس، در ۱۳۱۴ به دنیا آمد. وی در یسقن نزد کسانی چون محمد بن یوسف اطّفیّش تحصیل کرد و در ۱۳۳۵ به تونس رفت و به تحصیل و تدریس پرداخت. در حدود ۱۳۴۳ به ریاست هیئت علمی میزاب در تونس رسید. وی عضو کمیته اجرایی حزب دستور جدید در تونس، نماینده دولت موقت الجزایر در امریکا و مغرب، رئیس جمعیت «الاستقامه» در شهر قالِمه (در شرق الجزایر) و رئیس کتابخانه «الاستقامه» در تونس بود. محمد بن صالح در ۱۳۹۰ در تونس از دنیا رفت. او برخی از آثار جدش، ثمینی، را منتشر کرد. از وی مقالاتی با موضوعات تاریخی و اجتماعی بر جا مانده، از جمله سلسله مقالاتی با عنوان حقائق عن وادی میزاب که در مجله العرب به چاپ رسیده است. [۱۲]
باباعمی، محمد بن موسی و دیگران، معجم اعلام الاباضیه من القرن الاول الهجری الی العصر الحاضر، ج۲، ص۳۸۳ـ۳۸۴، چاپ محمدصالح ناصر، بیروت: دارالمغرب الاسلامی، ۱۴۲۱/۲۰۰۰.
۳.۳ - ابراهیم بن بیحْمانابراهیم بن بیحْمان، خواهرزاده ثمینی، ادیب و از فعالان سیاسی الجزایر بود. تاریخ ولادت او معلوم نیست. وی نزد ثمینی و یحیی بن صالح تلمذ کرد و از حامیان نهضت اسلامی الجزایر بود. بعضی از تألیفات او عبارت‌اند از: أَصْدافُالدُّرِّ و اَکْمامُ الزَّهرِ الموضوعه علی سوره العصر، حاشیه ای بر تفسیر انوار التنزیل و اسرار التأویل اثرِ عبداللّه بن عمر بیضاوی (متوفی ۶۸۵)، شرح موازین القسط اثرِ ابومهدی عیسی بن اسماعیل، تلخیص عقائدالوَهْبیه فی نکته توحید خالق البریه و قصیده ای با نام البرده در مدح پیامبر اکرم. [۱۳]
باباعمی، محمد بن موسی و دیگران، معجم اعلام الاباضیه من القرن الاول الهجری الی العصر الحاضر، ج۲، ص۱۳ـ۱۴، چاپ محمدصالح ناصر، بیروت: دارالمغرب الاسلامی، ۱۴۲۱/۲۰۰۰.
۴ - حوادث دوران زندگیثمینی در دوره‌ای می‌زیست که از سویی در الجزایر آتش فتنه میان مسلمانان شعله‌ور شده، و از سوی دیگر جنبش، اصلاحی وادی مزاب آغاز گردیده بود. [۱۴]
باباعمی، محمد بن موسی و دیگران، معجم اعلام الاباضیه من القرن الاول الهجری الی العصر الحاضر، ج۲، ص۲۵۵، الجزایر، ۱۴۲۱ق/۲۰۰۰م.
این دو عامل به همراه بازگشت شیخ ابوزکریا یحیی بن صالح افضلی (د ۱۲۰۲ق/۱۷۸۷م) به مزاب در زندگی ثمینی تأثیری عمیق نهاد. [۱۵]
سعدالله، ابوالقاسم ، تاریخ الجزائر الثقافی، ج۲، ص۷۹، الجزایر، ۱۹۸۵م.
با آمدن شیخ ابوزکریا، ثمینی نیز به مزاب بازگشت و در بخش سوم از عمر خود دومین بار به فراگیری علم مشغول شد.۵ - مهارتهاچندی نگذشت که در زبان عربی، کلام و اصول، حدیث، فقه، فلسفه و ریاضیات مهارت یافت و نبوغ خود را نمایان ساخت. همین شرکت در جلسات درس شیخ ابوزکریا و آشنایی با او بود که اندیشۀ وجوب اصلاحـات را در وی تقویت کرد. [۱۶]
باباعمی، محمد بن موسی و دیگران، معجم اعلام الاباضیه من القرن الاول الهجری الی العصر الحاضر، ج۲، ص۲۵۵، الجزایر، ۱۴۲۱ق/۲۰۰۰م.
[۱۷]
سعدالله، ابوالقاسم، تاریخ الجزائر الثقافی، ج۲، ص۷۹، الجزایر، ۱۹۸۵م.
۶ - مناصبثمینی از داعیان نهضت علمی و جریان تألیف و شکل‌گیری اصلاحات دینی و اجتماعی در آن دیار بود. به همین سبب و نیز به سبب پایۀ علمی‌اش، در ۱۲۰۱ق/۱۷۸۶م چندی رئیس «حلقۀ عزّابه» شد، و چندی نیز ریاست اعلای مجلس اباضیه، یعنی مجلس «عمی سعید» نیز به او سپرده شد، مجلسی که همۀ امور اباضیان به آن‌جا ارجاع می‌شد و در آن‌جا فیصله می‌یافت. اما چون وی از مبلغان اصلاح دینی و اجتماعی بود، ازسوی تودۀ مردم آزار و اذیت دید. از این‌رو، پس از مدت کوتاهی از ریاست استعفا کرد و ۱۵سال در خانه ماند و یکسره سرگرم دانش‌اندوزی و تألیف شد و جز برای رفع مشکلات مردمی که به او رجوع می‌کردند، از خانه خارج نشد. [۱۸]
جیلالی، عبدالرحمان، تاریخ الجزائر العام، ج۳، ص۵۸۱، بیروت، ۱۴۰۳ق/۱۹۸۳م.
[۱۹]
باباعمی، محمد بن موسی و دیگران، معجم اعلام الاباضیه من القرن الاول الهجری الی العصر الحاضر، ج۲، ص۲۵۵، الجزایر، ۱۴۲۱ق/۲۰۰۰م.
۷ - شاگردانثمینی شاگردانی تربیت کرد که ابراهیم بن بیحمان، شیخ یوسف بن حمّو بن عدّون و خواهرزاده‌اش شیخ ابراهیم بن عبدالرحمان از آن جمله‌اند. [۲۰]
جیلالی، عبدالرحمان ، تاریخ الجزائر العام، ج۳، ص۵۸۲، بیروت، ۱۴۰۳ق/۱۹۸۳م.
[۲۱]
باباعمی، محمد بن موسی و دیگران، معجم اعلام الاباضیه من القرن الاول الهجری الی العصر الحاضر، ج۲، ص۲۵۵، الجزایر، ۱۴۲۱ق/۲۰۰۰م.
۸ - مهم‌ترین شاگردانابراهیم بن یوسف اَطَّفَیِّش (متوفی ۱۳۰۳)، حَمُّو بن باحمد بکلِّی (باکلی)، بالحاج بن کاسی بن امحمد قراری معروف به شیخ بالحاج (متوفی ۱۲۴۳)، حمُّو والحاج یسقنی/ یَزقِنی، ابویعقوب یوسف بن حمُّو بن عَدُّون (متوفی ۱۲۵۲)، خواهرزاده ثمینی ابراهیم بن بیحْمان (متوفی ۱۲۳۲)، و دختر ثمینی حاجه. [۲۲]
باباعمی، محمد بن موسی و دیگران، معجم اعلام الاباضیه من القرن الاول الهجری الی العصر الحاضر، ج۲، ص۱۳، چاپ محمدصالح ناصر، بیروت: دارالمغرب الاسلامی، ۱۴۲۱/۲۰۰۰.
[۲۳]
باباعمی، محمد بن موسی و دیگران، معجم اعلام الاباضیه من القرن الاول الهجری الی العصر الحاضر، ج۲، ص۳۶، چاپ محمدصالح ناصر، بیروت: دارالمغرب الاسلامی، ۱۴۲۱/۲۰۰۰.
[۲۴]
باباعمی، محمد بن موسی و دیگران، معجم اعلام الاباضیه من القرن الاول الهجری الی العصر الحاضر، ج۲، ص۷۵، چاپ محمدصالح ناصر، بیروت: دارالمغرب الاسلامی، ۱۴۲۱/۲۰۰۰.
[۲۵]
باباعمی، محمد بن موسی و دیگران، معجم اعلام الاباضیه من القرن الاول الهجری الی العصر الحاضر، ج۲، ص۸۰، چاپ محمدصالح ناصر، بیروت: دارالمغرب الاسلامی، ۱۴۲۱/۲۰۰۰.
[۲۶]
باباعمی، محمد بن موسی و دیگران، معجم اعلام الاباضیه من القرن الاول الهجری الی العصر الحاضر، ج۲، ص۱۱۸، چاپ محمدصالح ناصر، بیروت: دارالمغرب الاسلامی، ۱۴۲۱/۲۰۰۰.
[۲۷]
باباعمی، محمد بن موسی و دیگران، معجم اعلام الاباضیه من القرن الاول الهجری الی العصر الحاضر، ج۲، ص۱۲۵، چاپ محمدصالح ناصر، بیروت: دارالمغرب الاسلامی، ۱۴۲۱/۲۰۰۰.
[۲۸]
باباعمی، محمد بن موسی و دیگران، معجم اعلام الاباضیه من القرن الاول الهجری الی العصر الحاضر، ج۲، ص۱۲۹، چاپ محمدصالح ناصر، بیروت: دارالمغرب الاسلامی، ۱۴۲۱/۲۰۰۰.
[۲۹]
باباعمی، محمد بن موسی و دیگران، معجم اعلام الاباضیه من القرن الاول الهجری الی العصر الحاضر، ج۲، ص۲۱۰، چاپ محمدصالح ناصر، بیروت: دارالمغرب الاسلامی، ۱۴۲۱/۲۰۰۰.
[۳۰]
باباعمی، محمد بن موسی و دیگران، معجم اعلام الاباضیه من القرن الاول الهجری الی العصر الحاضر، ج۲، ص۳۰۹، چاپ محمدصالح ناصر، بیروت: دارالمغرب الاسلامی، ۱۴۲۱/۲۰۰۰.
[۳۱]
باباعمی، محمد بن موسی و دیگران، معجم اعلام الاباضیه من القرن الاول الهجری الی العصر الحاضر، ج۲، ص۳۷۹، چاپ محمدصالح ناصر، بیروت: دارالمغرب الاسلامی، ۱۴۲۱/۲۰۰۰.
[۳۲]
باباعمی، محمد بن موسی و دیگران، معجم اعلام الاباضیه من القرن الاول الهجری الی العصر الحاضر، ج۲، ص۴۸۶، چاپ محمدصالح ناصر، بیروت: دارالمغرب الاسلامی، ۱۴۲۱/۲۰۰۰.
۹ - فعالیت علمیدر حدود ۱۱۶۰، با ورود ابوزکریا یحیی بن صالح افضلی (فقیه و آغازگر جنبش اصلاحی در میزاب، متوفی ۱۲۰۲) به یسقن، ثمینی بی وقفه علوم دینی را از او آموخت. [۳۳]
عادل نُوَیْهِض، معجم اعلام الجزائر من صدر الاسلام حتی منتصف القرن العشرین، ج۱، ص۹۳، بیروت ۱۹۷۱.
[۳۴]
باباعمی، محمد بن موسی و دیگران، معجم اعلام الاباضیه من القرن الاول الهجری الی العصر الحاضر، ج۲، ص۲۵۵، چاپ محمدصالح ناصر، بیروت: دارالمغرب الاسلامی، ۱۴۲۱/۲۰۰۰.
[۳۵]
سعداللّه قماری، ابوالقاسم، تاریخ الجزائر الثّقافی، ج۲، ص۷۴، بیروت ۱۹۹۸.
ذکاوت و طبع شاعری ثمینی، که زندگی در صحرا و حشر و نشر با بادیه‌نشینان عرب و تأثیرپذیری از فصاحت آنان و نیز مطالعات ادبی بسیار آن را تقویت کرد، موجب پیشرفت و دستیابی او به مدارج عالی علمی شد، به طوری‌که استادش او را به سبب فصاحت و بلاغت و توانایی‌اش در ارائه مطالب علمی با نثر روان، به «العربی السَلیقَه» ملقب نمود و از وی خواست تا آموخته‌هایش را بنویسد. ثمینی در پاسخ به این درخواست، به تألیف پرداخت و بعضی از آثارش را به استادش عرضه کرد. [۳۶]
ثمینی، عبدالعزیزبن ابراهیم، کتاب النیل و شفاءالعلیل، ج۱، ص۷، و شرح کتاب النیل و شفاءالعلیل، تألیف محمدبن یوسف أطفیش، جده ۱۴۰۵/۱۹۸۵.
ثمینی به تدریس و تعلیم نیز پرداخت. ۱۰ - نوع تألیفات ثمینیمقتضیات دورۀ زندگانی ثمینی، چنان‌که گفته شد، او را بر آن داشت تا از رهگذر شرح، اختصار، تنقیح و تهذیب به احیای آثار سلف خود پردازد. از این‌رو، می‌توان گفت که آثار او بیش‌تر شرح و تلخیص آثار گذشتگان است. به هر روی، اختصار مطالب سبب شده است تا آثارش به لحاظ لفظی، متانت ساختار و صحت معانی پربار باشد. کتاب‌های وی از نظر جنبه‌های ادبی و زیبایی‌شناختی هم قابل توجه است. از بررسی آثار ثمینی چنین برمی‌آید که وی با استقلال رأی و گزینش موضوعات مناسب بیش‌تر در اندیشۀ چاره‌جویی برای موضوعات کاربردی‌تر در جامعه بوده است. همچنین وی، برخلاف بیش‌تر فقهای هم‌عصرش، به تصوف گرایشی نداشته، و با دیدی صرفاً فقیهانه به بحث و تألیف می‌پرداخته است. [۳۷]
ابوالقاسم، سعدالله، تاریخ الجزائر الثقافی، ج۲، ص۸۰، الجزایر، ۱۹۸۵م.
ثمینی کتابخانه‌ای غنی از خود بر جای نهاد که به نوه‌اش محمد بن صالح ثمینی رسید و اکنون با نام «مکتبة الاستقامه» در بنی یزقن دایر است. [۳۸]
باباعمی، محمد بن موسی و دیگران، معجم اعلام الاباضیه من القرن الاول الهجری الی العصر الحاضر، ج۲، ص۲۵۶، الجزایر، ۱۴۲۱ق/۲۰۰۰م.
۱۱ - آثارهر چند شماری از آثار ثمینی شرح یا تلخیص کتب دیگر است، وی کوشیده تا با گزینش موضوعات مناسب در آثار خود، برای رفع برخی از مشکلات و مسائل جامعه راه حل‌هایی عملی ارائه دهد. دیدگاه‌های کلامی و فقهی او، بر خلاف برخی از معاصرانش، کمتر تحت تأثیر گرایش‌های عرفانی و ذوقی بوده و بیش‌تر بر پایه‌های علمی استوار است. [۳۹]
سعداللّه قماری، ابوالقاسم، تاریخ الجزائر الثّقافی، ج۲، ص۷۵، بیروت ۱۹۹۸.
همچنین آشنایی وی با مسائل تجارت موجب شد که آرای فقهی او بتواند پاسخگوی نیازهای عملی و واقعی مردم باشد. [۴۰]
سعداللّه قماری، ابوالقاسم، تاریخ الجزائر الثّقافی، ج۲، ص۷۴، بیروت ۱۹۹۸.
آثار وی را دو دسته چاپی و خطی ذکر کرده‌اند: ۱۱.۱ - آثار چاپیمهمترین کتاب ثمینی، النیل، درباره عبادات و معاملات است. ۱۱.۱.۱ - النیلالنیل لشفاء العلیل، که مشهورترین اثر او ست. ثمینی مطالب لازم برای نگارش النیل را از دیگر منابع فقه اباضی گرد آورد و آن‌را طوری تدوین کرد تا همۀ مسائل آن کتاب‌ها را به اختصار دربرگیرد و به فهم هم‌عصرانش نزدیک‌تر باشد. پس از اتمام، آن‌را بر استادش شیخ ابوزکریا عرضه، و نزد وی تصحیح کرد. این اثر شامل ۳ جزء، و مجموع اجزاء دارای ۲۲ «کتاب» است. هر یک از این «کتاب»ها چنان‌که معهود است، به نام یکی از ابواب فقهی نام‌گذاری شده است و هر «کتاب» خاتمه، خاتمه‌ای دارد. به رغم خواست و تلاش ثمینی برای مُملّ و مخلّ نبودن اثرش، برخی بر این باورند که ایجازِ بسیار، گاه به پیچیدگی گراییده است. با این حال، النیل از مصادر عمدۀ فقه اباضیه است و برخی از اباضیان اهمیت آن‌را با مختصر خلیل بن اسحـاق (د ۷۶۶ق) در فقه مالکی مقایسـه کرده‌اند. برخـی نیز بر آن‌اند که مقدمۀ کتاب حتی بر پایۀ مقدمۀ مختصر خلیل است. ثمینی در نگارش این اثر از سیرة‌الدماء و تبیین افعال العباد ابوالعباس احمد بن محمد بن بکر (د ۵۰۴ ق) بسیار بهره برده است. [۴۱]
درجینی، احمد، طبقات المشایخ بالمغرب، ج۲، ص۴۴۲-۴۴۶، به کوشش ابراهیم طلّای، الجزایر، ۱۹۷۴م.
النیل نخست در ۱۳۰۵ق در مصر چاپ سنگی شد؛ سپس در ۳ جزء، یک‌بار در الجزایر، دو جزء اول و دوم آن در ۱۳۷۸-۱۳۸۸ق/۱۹۶۷-۱۹۶۸م، و یک‌بار هم به کوشش عبدالرحمان به‌کلّی در ۱۹۶۹م در همان‌جا به چاپ رسید. شروح فراوانی بر آن نوشته شده که مهم‌ترین آنها شرح محمد بن یوسف اطفیش است که نخست در ۱۰ مجلد (۷ جلد آن در ۱۳۰۶ق و ۳ تای دیگر در ۱۳۴۳ق) در مصر منتشر، و سپس بارها تجدید چاپ شد. به رأی برخی، با این شرح، فقه اباضی به عالم اسلامی شناسانده شد. افزون بر اینها، بخش‌هایی از النیل را اوشر۱ و زیس۲ به فرانسه ترجمه کرده‌اند که با وجود انتقادهایی بر دقت ترجمه، در دادگاه‌های فرانسوی الجزایر برای صدور احکام قضایی میان اهالی مزاب از آن استفاده می‌شود. [۴۲]
سعدالله قماری، ابوالقاسم، تاریخ الجزائر الثقافی، ج۲، ص۸۰-۸۲، الجزایر، ۱۹۸۵م.
[۴۳]
جیلالی، عبدالرحمان ، تاریخ الجزائر العام، ج۳، ص۵۸۲، بیروت، ۱۴۰۳ق/۱۹۸۳م.
[۴۴]
باباعمی، محمد بن موسی و دیگران، معجم اعلام الاباضیه من القرن الاول الهجری الی العصر الحاضر، ج۲، ص۲۵۵، الجزایر، ۱۴۲۱ق/۲۰۰۰م.
[۴۵]
باباعمی، محمد بن موسی و دیگران، معجم اعلام الاباضیه من القرن الاول الهجری الی العصر الحاضر، ج۲، ص۴۰۲، الجزایر، ۱۴۲۱ق/۲۰۰۰م.
[۴۶]
عادل نویهض، معجم اعلام الجزائر، ص۹۲، بیروت، ۱۴۰۰ق/۱۹۸۰م.
وی کتابش را النیل نامید، به این امید که خداوند آن‌را همچون رود نیل پر فایده گرداند. از مقدمه کتاب معلوم می‌شود که هدف ثمینی از تألیف آن، گردآوری مجموعه ای موجز و قابل فهم از فتاوای عالمان مشهور اباضی برای معاصران خود بوده است. ناشران کتاب آن را النیل و شفاءالعلیل نامیدند. النیل ۲۲ کتاب فقهی دارد که در سه جزء گرد آمده‌اند و در پایان هر کتاب نیز بخشی با عنوان خاتمه آمده است. گفته‌اند ثمینی النیل را طی هجده سال نوشت. سپس ثمینی دوبار آن‌را تلخیص نمود و همین امر موجب ایجاز بیش از حد برخی قسمت‌های کتاب شد. سبک و اسلوب نگارش النیل مشابه المختصر خلیل بن اسحاق مالکی (متوفی ۷۷۶) است. [۴۷]
سعداللّه قماری، ابوالقاسم، تاریخ الجزائر الثّقافی، ج۲، ص۷۵ـ۷۶، بیروت ۱۹۹۸.
[۴۸]
جیلالی، عبدالرحمان، تاریخ الجزائر العام، ج۳، ص۵۸۱، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
۱۱.۱.۱.۱ - اهمیتالنیل، به رغم موجز بودن، در فقه اباضی بسیار مورد توجه است؛ از این‌رو، بسیاری از علمای اباضی بر آن شرح یا حاشیه نوشته یا آن‌را به نظم در آورده [۴۹]
سعداللّه قماری، ابوالقاسم، تاریخ الجزائر الثّقافی، ج۲، ص۷۶، بیروت ۱۹۹۸.
و به تحقیق، [۵۰]
باباعمی، محمد بن موسی و دیگران، معجم اعلام الاباضیه من القرن الاول الهجری الی العصر الحاضر، ج۲، ص۲۵۱، چاپ محمدصالح ناصر، بیروت: دارالمغرب الاسلامی، ۱۴۲۱/۲۰۰۰.
تدریس [۵۱]
باباعمی، محمد بن موسی و دیگران، معجم اعلام الاباضیه من القرن الاول الهجری الی العصر الحاضر، ج۲، ص۲۳۸، چاپ محمدصالح ناصر، بیروت: دارالمغرب الاسلامی، ۱۴۲۱/۲۰۰۰.
و حتی حفظ کردن آن [۵۲]
باباعمی، محمد بن موسی و دیگران، معجم اعلام الاباضیه من القرن الاول الهجری الی العصر الحاضر، ج۲، ص۱۴۴، چاپ محمدصالح ناصر، بیروت: دارالمغرب الاسلامی، ۱۴۲۱/۲۰۰۰.
اهتمام داشته اند.النیل در زمان سلیمان بن محمد شمّاخی (عالم زاهد اباضی؛ متوفی ۱۲۳۴) به جَرْبَه در تونس رسید و قاسم، فرزند شمّاخی، از آن نسخه‌برداری کرد و به همگان شناساند. [۵۳]
باباعمی، محمد بن موسی و دیگران، معجم اعلام الاباضیه من القرن الاول الهجری الی العصر الحاضر، ج۲، ص۲۱۲، چاپ محمدصالح ناصر، بیروت: دارالمغرب الاسلامی، ۱۴۲۱/۲۰۰۰.
النیل اولین‌بار در ۱۳۰۵ در مصر چاپ شد. [۵۴]
جیلالی، عبدالرحمان ، تاریخ الجزائر العام، ج۳، ص۵۸۱، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
۱۱.۱.۱.۲ - شروحاز مهم‌ترین شروح این کتاب، شرح مفصّل محمد بن یوسف اَطَّفَیِّش، مشهور به قطب‌الائمه (متوفی ۱۳۳۲)، است. به گفته محمد (بن) علی دبُّوز، اطَفیّش هنگامی که مطّلع شد فرانسوی‌ها بر آن‌اند که به چاپ مجله الاحکام‌الاسلامیه و کتابی در تدوین فقه اسلامی بپردازند، به شرح النیل اقدام کرد، ولی با توجه به حجم زیاد شرح و طولانی بودن زمان تألیف، نمی‌توان نظر وی را پذیرفت. در واقع، اطّفیّش با این هدف که النیل برای همگان قابل استفاده باشد، به شرح و توضیح عبارات آن اقدام کرد. این شرح، آرای مذاهب اسلامی را در بر دارد و به بررسی تطبیقی اقوال مختلف پرداخته است. [۵۵]
سعداللّه قماری، ابوالقاسم، تاریخ الجزائر الثّقافی، ج۷، ص۸۶ ـ۸۷، بیروت ۱۹۹۸.
شرح اطّفیّش که در حدود ۱۳۰۰/۱۸۸۳ به پایان رسید، در زمان اشغال الجزایر در محاکم استیناف فرانسوی مورد استناد بود. همچنین از ۱۳۰۳/۱۸۸۶ رسماً در محاکم اباضیه در الجزایر مورد استناد قضات قرار گرفت. این شرح، که در آشنا شدن جهان اسلام با فقه اباضی تأثیر بسزایی داشت، بارها در مصر و عمان و عربستان به چاپ رسیده و محمد بن شامس بطّاشی (متوفی ۱۳۳۱) آن‌را با نام سلاسل الذهب فی الاصول و الفروع و الادب به نظم در آورده است. از شروح دیگر النیل، شرح قاسم بن سلیمان شماخی (متوفی ۱۲۶۵) و شرح ابراهیم بن عمر بیّوض (متوفی ۱۴۰۱) است. [۵۶]
باباعمی، محمد بن موسی و دیگران، معجم اعلام الاباضیه من القرن الاول الهجری الی العصر الحاضر، ج۲، ص۲۰، چاپ محمدصالح ناصر، بیروت: دارالمغرب الاسلامی، ۱۴۲۱/۲۰۰۰.
[۵۷]
باباعمی، محمد بن موسی و دیگران، معجم اعلام الاباضیه من القرن الاول الهجری الی العصر الحاضر، ج۲، ص۱۹۸، چاپ محمدصالح ناصر، بیروت: دارالمغرب الاسلامی، ۱۴۲۱/۲۰۰۰.
[۵۸]
باباعمی، محمد بن موسی و دیگران، معجم اعلام الاباضیه من القرن الاول الهجری الی العصر الحاضر، ج۲، ص۳۴۲، چاپ محمدصالح ناصر، بیروت: دارالمغرب الاسلامی، ۱۴۲۱/۲۰۰۰.
[۵۹]
باباعمی، محمد بن موسی و دیگران، معجم اعلام الاباضیه من القرن الاول الهجری الی العصر الحاضر، ج۲، ص۳۷۲، چاپ محمدصالح ناصر، بیروت: دارالمغرب الاسلامی، ۱۴۲۱/۲۰۰۰.
[۶۰]
باباعمی، محمد بن موسی و دیگران، معجم اعلام الاباضیه من القرن الاول الهجری الی العصر الحاضر، ج۲، ص۳۹۹، چاپ محمدصالح ناصر، بیروت: دارالمغرب الاسلامی، ۱۴۲۱/۲۰۰۰.
[۶۱]
سعداللّه قماری، ابوالقاسم، تاریخ الجزائر الثّقافی، ج۷، ص۷۸، بیروت ۱۹۹۸.
[۶۲]
سعداللّه قماری، ابوالقاسم، تاریخ الجزائر الثّقافی، ج۷، ص۸۶ ـ ۸۸، بیروت ۱۹۹۸.
ارنست زایس، بخش‌هایی از النیل را به زبان فرانسه ترجمه کرد. [۶۳]
باباعمی، محمد بن موسی و دیگران، معجم اعلام الاباضیه من القرن الاول الهجری الی العصر الحاضر، ج۲، ص۲۵۵، چاپ محمدصالح ناصر، بیروت: دارالمغرب الاسلامی، ۱۴۲۱/۲۰۰۰.
۱۱.۱.۲ - التکمیلالتکمیل و لبعض ما اخلّ به کتاب النیل. ثمینی این کتاب را چنان‌که از عنوان آن برمی‌آید، برای تکمیل مطالب النیل نگاشت. این اثر خلاصه‌ای است از اصول الارضین ابوالعباس احمد بن محمد بن بکر. کتاب به بحث دربارۀ احکام فقهی مربوط به کاربری زمین، اعم از احداث ساختمان، ساختمان‌های مسکونی، شهرسازی، آبادسازی و جز آنها، و احکام مربوط به شراکت در اموال منقول و غیرمنقول، احکام مربوط به مشاع و جز آنها می‌پردازد. با این کتاب ثمینی در میان معدود علمای الجزایر جای می‌گیرد که دربارۀ پرونده‌های قضایی مربوط به زمین و ملک آثاری بر جای نهاده‌اند. ثمینی خود در مقدمۀ کتاب بیان کرده است که مطالعۀ این کتاب خواننده را از مراجعه به دیگر مراجع بی‌نیاز می‌سازد؛ [۶۴]
محمد ثمینی، مقدمۀ التکمیل و لبعض ما اخل به کتاب النیل، ص ۳-۴، تونس، ۱۹۴۴م.
چه، کمتر فقهایی بوده‌اند که بر بسیاری از مطالب موجود در این کتاب و النیل دسترسی داشته باشند. این کتاب را محمد بن صالح ثمینی، نوۀ ثمینی، در ۱۹۴۴م در تونس منتشر کرده، و مقدمه‌ای دربارۀ احوال و آثار او بر آن نوشته است. [۶۵]
ابوالقاسم سعدالله، تاریخ الجزائر الثقافی، ج۲، ص۸۹، الجزایر، ۱۹۸۵م.
۱۱.۱.۳ - الورد البسامالورد البسام (یا الروض البسام) فی ریاض الاحکام، در موضوع معاملات و احکام. این اثر که در ۱۳۴۵ق در تونس منتشر شده است، نیز تکمله‌ای بر النیل به شمار می‌آید. [۶۶]
جیلالی، عبدالرحمان، تاریخ الجزائر العام، ج۳، ص۵۸۲، بیروت، ۱۴۰۳ق/۱۹۸۳م.
[۶۷]
زرکلی، خیرالدین، اعلام، ج۴، ص۱۲.
۱۱.۱.۴ - معالمالدینمعالمالدین، در علم کلام، این کتاب در دو مجلد و به شیوۀ مواقف عضدالدین ایجی نگارش شده، و ثمینی خود تصریح کرده که در تألیف این کتاب روش «متأخرین» را پیش گرفته است. کتاب در ۱۴۰۷ق/۱۹۸۶م به کوشش عبدالرحمان بن محمد ابن سالم بن سیف معالم در عمان منتشر شده است. محمد اطفیش نیز بر آن شرحی نوشته است. ۱۱.۱.۵ - الاسرار النورانیةالاسرار النورانیة، شرح المنظومة الرائیه، المنظومة الرائیۀ ابن نظر (هم)، که خود خلاصۀ الازهار الریاضیه، الازهار الریاضیۀ عمر بن رمضان ثلاثی (د ۱۷۶۶م) است و به انضمام آن در قاهره (۱۳۰۶ق) منتشر شده است. [۶۸]
عادل نویهض، معجم اعلام الجزائر، ص۹۳، بیروت، ۱۴۰۰ق/۱۹۸۰م.
[۶۹]
باباعمی، محمد بن موسی و دیگران، معجم اعلام الاباضیه من القرن الاول الهجری الی العصر الحاضر، ج۲، ص۲۵۵، الجزایر، ۱۴۲۱ق/۲۰۰۰م.
۱۱.۱.۶ - التاج علی المنهاجثمینی در این کتاب ۱۰ جلدی منهاج‌الطالبین و بلاغ‌الراغبین خمیس عمانی را خلاصه کرده که در عمان به کوشش محمد باباعمی و مصطفی شریفی به چاپ رسیده است. [۷۰]
باباعمی، محمد بن موسی و دیگران، معجم اعلام الاباضیه من القرن الاول الهجری الی العصر الحاضر، ج۲، ص۲۵۵، الجزایر، ۱۴۲۱ق/۲۰۰۰م.
[۷۱]
جیلالی، عبدالرحمان، تاریخ الجزائر العام، ج۳، ص۵۸۲، بیروت، ۱۴۰۳ق/۱۹۸۳م.
۱۱.۱.۷ - النورمختصر اللآلی المیمونیه، اللآلی المیمونیۀ ثلاثی است که خود این کتاب شرحی است بر قصیده، قصیدۀ نونیه، نونیۀ ابونصر فتح بن نوح ملوشایی (قرن ۶ و ۷ ق) در عقاید. النور به همراه متن قصیده در دو جلد در قاهره (۱۳۰۶ق) منتشر شده است. ۱۱.۲ - اثر خطیاز آثار خطی او تعاظم الموجین، شرحی بر مرج البحرین ابویعقوب یوسف بن ابراهیم ورجلانی (د ۵۷۰ ق) در علم منطق است که نسخه، نسخه‌ای از آن به شمارۀ ۷۵۱‘۲ در دارالکتب المصریه موجود است. اهمیت این کتاب از این جهت است که ثمینی را در شمار معدود علمای متأخر الجزایر قرار می‌دهد که به علم منطق نیز پرداخته‌اند. [۷۲]
ابوالقاسم، سعدالله، تاریخ الجزائر الثقافی، ج۲، ص۱۶۲، الجزایر، ۱۹۸۵م.
[۷۳]
سید، خطی، ج۱، ص۱۶۲.
۱۱.۳ - دیگر آثار۱) التکمیل لما اَخَلَّ بِهِ کتابُالنیل، درباره احکام زمین که خلاصه شده اصول الارضین فی الفن المعماری اثر ابوالعباس احمدبن محمد (متوفی ۵۰۴) و در واقع، مکمل النیل و شفاءالعلیل است. این کتاب را نواده ثمینی، محمد بن صالح، با شرح حال مفصّلی از جدش چاپ کرده و ابراهیم بن ابی بکر حفّار (متوفی ۱۳۷۳) بر آن حاشیه نوشته است. ۲) الوردالبسام فی ریاض‌الاحکام در موضوع احکام و معاملات که تتمه النیل و شفاءالعلیل است. این کتاب به چاپ رسیده و اغبری عمانی آن را به نظم کشیده است. ۳) التاج فی حقوق الازواج، در باره حقوق و تکالیف زوجین. ۴) التاج علی المنهاج یا تاج المنظوم من دُرَر المنهاج المعلوم، که خلاصه شده منهاج الطالبین و بلاغ الراغبین اثر خمیس عمانی است. ۵) المصباح، درباره ارث، که خلاصه شده دو کتاب ابی مسأله و الالواح نوشته ابوالعباس احمد بن محمد فَرَسْطائی (متوفی ۵۰۴) است. ۶) تلخیص شرح الرائیه ابونصر فتح بن نوح ملوشائی درباره نماز با نام الاسرار النورانیه. [۷۴]
عبدالعزیزبن ابراهیم ثمینی، کتاب النیل و شفاءالعلیل، ج۱، ص۸، و شرح کتاب النیل و شفاءالعلیل، تألیف محمدبن یوسف أطفیش، جده ۱۴۰۵/۱۹۸۵.
[۷۵]
عبدالعزیزبن ابراهیم ثمینی، کتاب معالم الدین، ج۱، ص۹، عمان ۱۴۰۷/۱۹۸۶.
[۷۶]
باباعمی، محمد بن موسی و دیگران، معجم اعلام الاباضیه من القرن الاول الهجری الی العصر الحاضر، ج۲، ص۱۰، چاپ محمدصالح ناصر، بیروت: دارالمغرب الاسلامی، ۱۴۲۱/۲۰۰۰.
[۷۷]
باباعمی، محمد بن موسی و دیگران، معجم اعلام الاباضیه من القرن الاول الهجری الی العصر الحاضر، ج۲، ص۲۵۵، چاپ محمدصالح ناصر، بیروت: دارالمغرب الاسلامی، ۱۴۲۱/۲۰۰۰.
[۷۸]
باباعمی، محمد بن موسی و دیگران، معجم اعلام الاباضیه من القرن الاول الهجری الی العصر الحاضر، ج۲، ص۳۸۳، چاپ محمدصالح ناصر، بیروت: دارالمغرب الاسلامی، ۱۴۲۱/۲۰۰۰.
[۷۹]
سعداللّه قماری، ابوالقاسم، تاریخ الجزائر الثّقافی، ج۲، ص۷۵، بیروت ۱۹۹۸.
[۸۰]
سعداللّه قماری، ابوالقاسم، تاریخ الجزائر الثّقافی، ج۲، ص۸۳، بیروت ۱۹۹۸.
۱۱.۳.۱ - عناوین دیگر آثاراز عناوین دیگر آثار اوست: ارجوزة فی الفلک و منازل البروج؛ مختصر فی امور الزواج؛ عقد الجواهر، در شرح قناطر الخیرات جیطالی (د ۷۵۰ق)؛ مختصر حواشی مسند ربیع بن حبیب از ابوستّه قصبی جربی (د ۱۰۸۸ق) در حدیث؛ المصباح المقتبس، اقتباس، اقتباسی از ابی مسألة و الالواح ابوالعباس احمد بن محمد بن بکر. [۸۱]
جیلالی، عبدالرحمان، تاریخ الجزائر العام، ج۳، ص۵۸۲، بیروت، ۱۴۰۳ق/۱۹۸۳م.
[۸۲]
باباعمی، محمد بن موسی و دیگران، معجم اعلام الاباضیه من القرن الاول الهجری الی العصر الحاضر، ج۲، ص۲۵۵، الجزایر، ۱۴۲۱ق/۲۰۰۰م.
[۸۳]
سالم حارثی، العقود الفضیة، ج۱، ص۱۴۹، عمان، ۱۴۰۳ق/۱۹۸۳م.
[۸۴]
باباعمی، محمد بن موسی و دیگران، معجم اعلام الاباضیه من القرن الاول الهجری الی العصر الحاضر، ج۲، ص۲۰، الجزایر، ۱۴۲۱ق/۲۰۰۰م.
[۸۵]
باباعمی، محمد بن موسی و دیگران، معجم اعلام الاباضیه من القرن الاول الهجری الی العصر الحاضر، ج۲، ص۱۹۸، الجزایر، ۱۴۲۱ق/۲۰۰۰م.
[۸۶]
باباعمی، محمد بن موسی و دیگران، معجم اعلام الاباضیه من القرن الاول الهجری الی العصر الحاضر، ج۲، ص۲۱۲، الجزایر، ۱۴۲۱ق/۲۰۰۰م.
[۸۷]
باباعمی، محمد بن موسی و دیگران، معجم اعلام الاباضیه من القرن الاول الهجری الی العصر الحاضر، ج۲، ص۲۵۱، الجزایر، ۱۴۲۱ق/۲۰۰۰م.
[۸۸]
باباعمی، محمد بن موسی و دیگران، معجم اعلام الاباضیه من القرن الاول الهجری الی العصر الحاضر، ج۲، ص۳۴۲، الجزایر، ۱۴۲۱ق/۲۰۰۰م.
[۸۹]
باباعمی، محمد بن موسی و دیگران، معجم اعلام الاباضیه من القرن الاول الهجری الی العصر الحاضر، ج۲، ص۳۷۲، الجزایر، ۱۴۲۱ق/۲۰۰۰م.
[۹۰]
باباعمی، محمد بن موسی و دیگران، معجم اعلام الاباضیه من القرن الاول الهجری الی العصر الحاضر، ج۲، ص۳۹۹، الجزایر، ۱۴۲۱ق/۲۰۰۰م.
تَعاظُم المَوْجَیْن شرحی بر مَرْجُالبَحْرَیْن اثرِ ابویعقوب یوسف بن ابراهیم ورجلانی (متوفی ۵۷۰) درباره فلسفه و منطق و هندسه که ناتمام است؛ معالم‌الدین در فلسفه و اصول دین که بخش‌هایی از آن را محمد بن یوسف اطّفیّش شرح کرده؛ عِقْدُالجَواهِر مِنْ بَحْرِ الْقَناطِر که تلخیصِ قناطرالخیرات اسماعیل بن موسی جیطالی (متوفی ۷۵۰) است؛ ارجوزه فی الفلک و منازل البروج؛ و مجموعه مراسلات او با اهالی عمان در ۱۲۰۵. [۹۱]
باباعمی، محمد بن موسی و دیگران، معجم اعلام الاباضیه من القرن الاول الهجری الی العصر الحاضر، ج۲، ص۲۵۵، چاپ محمدصالح ناصر، بیروت: دارالمغرب الاسلامی، ۱۴۲۱/۲۰۰۰.
[۹۲]
باباعمی، محمد بن موسی و دیگران، معجم اعلام الاباضیه من القرن الاول الهجری الی العصر الحاضر، ج۲، ص۳۳۷، چاپ محمدصالح ناصر، بیروت: دارالمغرب الاسلامی، ۱۴۲۱/۲۰۰۰.
[۹۳]
باباعمی، محمد بن موسی و دیگران، معجم اعلام الاباضیه من القرن الاول الهجری الی العصر الحاضر، ج۲، ص۳۸۹، چاپ محمدصالح ناصر، بیروت: دارالمغرب الاسلامی، ۱۴۲۱/۲۰۰۰.
[۹۴]
باباعمی، محمد بن موسی و دیگران، معجم اعلام الاباضیه من القرن الاول الهجری الی العصر الحاضر، ج۲، ص۴۸۲، چاپ محمدصالح ناصر، بیروت: دارالمغرب الاسلامی، ۱۴۲۱/۲۰۰۰.
[۹۵]
سعداللّه قماری، ابوالقاسم، تاریخ الجزائر الثّقافی، ج۲، ص۱۵۳، بیروت ۱۹۹۸.
[۹۶]
باباعمی، محمد بن موسی و دیگران، معجم اعلام الاباضیه من القرن الاول الهجری الی العصر الحاضر، ج۲، ص۲۵۷، چاپ محمدصالح ناصر، بیروت: دارالمغرب الاسلامی، ۱۴۲۱/۲۰۰۰.
۱۲ - حساسیت به عادات نادرستثمینی از مشاهده جهل مردم و رواج بدعت‌ها و عادات نادرست در میان آنها بسیار رنج می‌برد. [۹۷]
ثمینی، عبدالعزیزبن ابراهیم، کتاب النیل و شفاءالعلیل، ج۱، ص۶، و شرح کتاب النیل و شفاءالعلیل، تألیف محمدبن یوسف أطفیش، جده ۱۴۰۵/۱۹۸۵.
همفکریِ استادش، یحیی بن صالح، با وی در مورد لزوم اصلاح امور، همراه با استقامت و شکیبایی و آرامش و ذکاوت ثمینی، موجب پیدایش جنبشی اصلاح‌گرا در میزاب و ورجلان شد و پس از او شاگردانش کار او را ادامه دادند. وی در این راه متحمل رنج فراوان شد [۹۸]
سعداللّه قماری، ابوالقاسم، تاریخ الجزائر الثّقافی، ج۲، ص۷۴، بیروت ۱۹۹۸.
[۹۹]
باباعمی، محمد بن موسی و دیگران، معجم اعلام الاباضیه من القرن الاول الهجری الی العصر الحاضر، ج۲، ص۲۵۵، چاپ محمدصالح ناصر، بیروت: دارالمغرب الاسلامی، ۱۴۲۱/۲۰۰۰.
و به حل و فصل منازعات و آشوب‌های اجتماعی می‌پرداخت. [۱۰۰]
باباعمی، محمد بن موسی و دیگران، معجم اعلام الاباضیه من القرن الاول الهجری الی العصر الحاضر، ج۲، ص۹۰، چاپ محمدصالح ناصر، بیروت: دارالمغرب الاسلامی، ۱۴۲۱/۲۰۰۰.
۱۳ - فعالیت اجتماعیثمینی در ۱۲۰۱ به امامت مسجد بنی یسجن و ریاست مجلس اعلای عمّی سعید در میزاب رسید. این مجلس با داشتن قدرت افتا و اجرا، عالی ترین مقام رسیدگی به مشکلات و مسائل جامعه اباضی بود. در همین سال ریاست «هیئت عَزّابه» (شورایی مرکّب از اعیان محل که در باره همه امور اباضیان تصمیم گیری می‌کرد) [۱۰۱]
معمر، علی یحیی، الاباضیه فی موکب التاریخ، ج۱، ص۹۷، قاهره ۱۳۸۴/۱۹۶۴.
هم به او واگذار شد. [۱۰۲]
ثمینی، عبدالعزیزبن ابراهیم، کتاب النیل و شفاءالعلیل، ج۱، ص۷، و شرح کتاب النیل و شفاءالعلیل، تألیف محمدبن یوسف أطفیش، جده ۱۴۰۵/۱۹۸۵.
[۱۰۳]
باباعمی، محمد بن موسی و دیگران، معجم اعلام الاباضیه من القرن الاول الهجری الی العصر الحاضر، ج۲، ص۲۵۵، چاپ محمدصالح ناصر، بیروت: دارالمغرب الاسلامی، ۱۴۲۱/۲۰۰۰.
ثمینی که به پرهیزگاری نیز وصف شده، [۱۰۴]
ثمینی، عبدالعزیزبن ابراهیم، کتاب معالم الدین، ج۱، ص۹، عمان ۱۴۰۷/۱۹۸۶.
در ۱۲۲۳ در یسقن از دنیا رفت. [۱۰۵]
جیلالی، عبدالرحمان، تاریخ الجزائر العام، ج۳، ص۵۸۲، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳.
۱۴ - محل وفاتوی سرانجام در زادگاه خود، بنی‌یزقن درگذشت. [۱۰۶]
جیلالی، عبدالرحمان، تاریخ الجزائر العام، ج۳، ص۵۸۲، بیروت، ۱۴۰۳ق/۱۹۸۳م.
[۱۰۷]
باباعمی، محمد بن موسی و دیگران، معجم اعلام الاباضیه من القرن الاول الهجری الی العصر الحاضر، ج۲، ص۲۵۵، الجزایر، ۱۴۲۱ق/۲۰۰۰م.
۱۵ - فهرست منابع(۱) ازهریه، فهرست. (۲) باباعمی، محمد بن موسی و دیگران، معجم اعلام الاباضیه من القرن الاول الهجری الی العصر الحاضر، الجزایر، ۱۴۲۱ق/۲۰۰۰م. (۳) تیموریه، فهرست. (۴) عبدالعزیز ثمینی، معالم‌الدین، عمان، ۱۴۰۷ق/۱۹۸۶م. (۵) محمد ثمینی، مقدمۀ التکمیل و لبعض ما اخل به کتاب النیل، تونس، ۱۹۴۴م. (۶) عبدالرحمان جیلالی، تاریخ الجزائر العام، بیروت، ۱۴۰۳ق/۱۹۸۳م. (۷) سالم حارثی، العقود الفضیة، عمان، ۱۴۰۳ق/۱۹۸۳م. (۸) احمد درجینی، طبقات المشایخ بالمغرب، به کوشش ابراهیم طلّای، الجزایر، ۱۹۷۴م. (۹) زرکلی، اعلام. (۱۰) ابوالقاسم سعدالله، تاریخ الجزائر الثقافی، الجزایر، ۱۹۸۵م. (۱۱) احمد سلاوی، الاستقصاء، به کوشش جعفر ناصری و محمد ناصری، دارالبیضاء، ۱۹۹۷م. (۱۲) سید، خطی. (۱۳) عادل نویهض، معجم اعلام الجزائر، بیروت، ۱۴۰۰ق/۱۹۸۰م. (۱۴) عبدالعزیز بن ابراهیم ثمینی، کتاب النیل و شفاءالعلیل، و شرح کتاب النیل و شفاءالعلیل، تألیف محمد بن یوسف أطفیش، جده ۱۴۰۵/۱۹۸۵. (۱۵) عبدالعزیز بن ابراهیم ثمینی، کتاب معالم الدین، عمان ۱۴۰۷/۱۹۸۶. (۱۶) عبدالرحمان جیلالی، تاریخ الجزائر العام، بیروت ۱۴۰۳/۱۹۸۳. (۱۷) خیرالدین زرکلی، الاعلام، بیروت ۱۹۹۹. (۱۸) سعداللّه قماری، ابوالقاسم، تاریخ الجزائر الثّقافی، بیروت ۱۹۹۸. (۱۹) باباعمی، محمد بن موسی و دیگران، معجم اعلام الاباضیه من القرن الاول الهجری الی العصر الحاضر، چاپ محمدصالح ناصر، بیروت: دارالمغرب الاسلامی، ۱۴۲۱/۲۰۰۰. (۲۰) علی یحیی معمر، الاباضیه فی موکب التاریخ، قاهره ۱۳۸۴/۱۹۶۴. (۲۱)عادل نُوَیْهِض، معجم اعلام الجزائر من صدر الاسلام حتی منتصف القرن العشرین، بیروت ۱۹۷۱. ۱۶ - پانویس
۱۷ - منبعدانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «ثمینی»، ج۱۷، ص۶۳۱۵. دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «عبدالعزیز بن ابراهیم ثمینی»، شماره۴۲۷۷. |